جوان آنلاین: «روایت سوره سینما از چهره‌های خبرساز هفته» عنوان بسته‌ای خبری است که هر جمعه در قالب آن به بازخوانی مهمترین اخبار مرتبط با هنرمندان حوزه سینما، تئاتر و تلویزیون خواهیم پرداخت.
به گزارش سوره سینما، هر هفته چهره‌هایی از دل سینما، موسیقی و هنر سر برمی‌آورند که با حضورشان جریان خبری هفته را شکل می‌دهند. این هفته، روایت ما به سراغ پنج چهره‌ای می‌رود که هر کدام با اتفاقی خاص در صدر اخبار قرار گرفتند؛ از حاشیه‌های جنجال‌برانگیز کنسرت مهران مدیری در دبی تا رونمایی از مهمترین برنامه مستقل کارنامه ابوطالب. در سینما، مهران احمدی با ادامه فروش «آقای زالو»، پیمان معادی با یک سال کاری غیرعادی و حضور هم‌زمان در پروژه‌های داخلی و خارجی و انیمیشن یوز که تبدیل به چهره‌ای محبوب میان نسل کم‌سن‌تر شد.
مهران مدیری؛ میان خواندن و نخواندن!
هفته‌ای که گذشت، دوباره نام مهران مدیری به پرخبرترین چهره فضای مجازی بدل شد؛ آن هم نه با سریال، نه با یک شو تلویزیونی یا پروژه تازه، بلکه با کنسرتی در دبی که وایرال‌ترین ویدیوی هفته بود. مدیری که هربار با حضور روی صحنه موسیقی بازخورد‌های متناقضی دریافت می‌کند، این‌بار با موجی از انتقادات روبه‌رو شد؛ انتقاداتی که فقط از جنس دلخور شدن نبود، بلکه گاهی خشمی جمعی را بازتاب داد.
ویدیو‌هایی که از چند شب اجرای او منتشر شد، کیفیتی نامطلوب داشت؛ نه از نظر تکنیک، نه از نظر کوک، و نه از حیث احترام به میراث ترانه‌های نوستالژیک. بخش جنجالی ماجرا زمانی شدت گرفت که مدیری چند ترانه قدیمی را بازخوانی کرد؛ ترانه‌هایی که برای مردم فقط قطعه‌ای موسیقایی نیستند، بلکه جزئی از حافظه مشترک یک نسل‌اند. اجرای ضعیف «سوغاتی» آن‌قدر سروصدا به‌پا کرد که بنیاد فرهنگی مرحوم محمد حیدری؛ خالق این اثر، ناچار به انتشار بیانیه شد. بیانیه‌ای تند، صریح و مستقیم خطاب به مدیری که در متن آن آمده بود: «با نهایت تأسف... اجرای غیرمجاز و فاقد مشروعیت این اثر ماندگار... مصداق تعدّی آشکار به حقوق معنوی و مادی خالق اثر است.»
رسانه‌ها هم سکوت نکردند. چارسو فرهنگ نوشت: «این در برره هم اسمش کنسرت نیست»؛ جمله‌ای که هم کنایه داشت و هم یک یادآوری تلخ. مدیری که روزگاری با خواندن تیتراژ «شب‌های برره» محبوب‌ترین صدا‌های تلویزیون را رقم زد، حالا متهم است به اینکه «پا در کفش بزرگان» گذاشته و تصور می‌کند خواننده حرفهای است. همان مقاله یادآور شد که حتی ناصر چشم‌آذر؛ تنظیم‌کننده اصلی «سوغاتی»؛ برای بازخوانی مجدد آن مجوز نگرفته بود، اما مدیری اطمینان دارد اجازه تلفنی اردلان سرفراز برایش کافی است.
در میان این هجمه سنگین، مدیری در همان کنسرت خبر دیگری هم داد: فصل سوم «مرد هزار چهره» در حال ساخت است و اگر همه‌چیز خوب پیش برود، برای نوروز آماده خواهد شد. او درباره مسعود شصتچی گفت این شخصیت را از پدرش الهام گرفته است.
اما پرسش اصلی باقی است: مهران مدیری بعد از این موج انتقاد باز هم به خوانندگی ادامه می‌دهد؟ تجربه‌های سال‌های گذشته نشان می‌دهد که احتمالاً بله! مدیری همیشه راه خودش را می‌رود؛ بی‌اعتنا به نقدها، مخالفان و حتی طوفان‌های رسانه‌ای. این مسیر، برای برخی به معنای «اعتمادبه‌نفس» است و برای بعضی دیگر «اصرار به اشتباه» که منتقدانی جدی دارد!
ابوطالب حسینی؛ از خنداننده‌شو تا استندآپ مستقل
یکی از پرخبرترین چهره‌های هفته در فضای طنز، ابوطالب حسینی بود. هر هفته کلیپ‌هایی از او و امیرحسین قیاسی در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود، اما این هفته ابوطالب یک قدم جلوتر رفت؛ ابتدا با واکنش تند و صریحش به اظهارات یکی از مجریان تلویزیون. ماجرا از انتقاد آن مجری به رفتار یکی از فوتبالیست‌ها شروع شد و ابوطالب در برنامه «فان ۳۶۰» چنان پاسخی داد که کاربران نوشتند: «حرف دل ما را زد.» این ویدیو به‌سرعت وایرال شد و باز هم نشان داد که او در «تک‌تیراندازی کلامی» مهارت دارد.
در ادامه هفته، حسینی و قیاسی با انتشار عکس‌هایی از دوران نوجوانی‌شان فضای دوستانه و بامزه‌ای ساختند؛ تصاویری قدیمی که در تقابل با چهره امروز آنان، موجی از شوخی و نوستالژی میان مخاطبان ایجاد کرد.
اما مهمترین اتفاق هفته برای ابوطالب حسینی، موتور روشن‌شدن نخستین برنامه اختصاصی استندآپ اوست؛ «استندآپ ابوطالب» به تهیه‌کنندگی رامبد جوان؛ پروژه‌ای در شبکه نمایش خانگی که برای اولین بار جایگاهی جدی برای یک استنداپر ایرانی تعریف می‌کند. این نقطه عطف، بازگشت رسمی او به ریشه‌هایش است؛ همان استندآپ‌هایی که در خندوانه شناختیم و بعد‌ها در «فوتبال ۱۲۰» به شکلی تازه و ورزشی ادامه پیدا کرد.
راه ابوطالب در این سال‌ها پر فراز و نشیب بود. از روز‌های خنداننده‌شو تا ممنوع‌التصویری در تلویزیون؛ از ساخت آیتم‌های طنز در فضای مجازی تا همکاری دوباره با عادل فردوسی‌پور در «فوتبال ۳۶۰». هر جا رفت، یک چیز ثابت بود؛ دقت او در شناخت سلیقه مخاطب.
ابوطالب دوباره درکنار رامبد جوان وارد مسیر حرفه‌ای‌اش شده است؛ رامبد هم تهیه‌کننده «استندآپ ابوطالب» است و قرار است اجرای مسابقه بزرگ استندآپ با داوری محسن تنابنده، ریما رامین‌فر و پیمان قاسمخانی را به ابوطالب بسپارد. این انتخاب یعنی یک اعتماد بزرگ.
حسینی اگر همین طور وفاداری به ریشه‌ها، احترام به پیشکسوتان و حفظ مرز‌های طنز را ادامه دهد، آینده بسیار روشنی پیش‌رو دارد. او دیگر صرفاً یک استنداپر نیست؛ آرام‌آرام تبدیل می‌شود به یکی از مهمترین چهره‌های برند‌ساز طنز ورزشی و اجتماعی در نسل جدید کمدین‌ها.
مهران احمدی؛ کارگردانی که ریسک را دوست دارد
«آقای زالو» هنوز در صدر گیشه است و همین کافی بود تا مهران احمدی بار دیگر به چهره خبرساز این هفته تبدیل شود. سومین تجربه کارگردانی او برخلاف پیش‌بینی اولیه منتقدان که بازگشت به فرمول دهه ۶۰ را تکراری می‌دانستند، توانسته نظر مخاطبان را جلب کند. فیلم با شروع اکران از ۷ آبان، نه فقط فروش خوبی داشت، بلکه فراتر از انتظار به عنوان «یک فیلم مؤثر و ریتم‌دار» با حرفهای «جدی و گزنده» شناخته شد. احمدی در «آقای زالو» از ظرفیت کمدی سینمای ایران استفاده کرده: امین حیایی، هادی کاظمی، مهران مدیری و ژاله صامتی. ترکیبی سنگین و پرریسک. اگر فیلم شکست می‌خورد، این پرسش سنگین مطرح می‌شد که «چطور فیلمی با این همه کمدین نتوانست مردم را بخنداند؟»، اما احمدی تقریبا از این آزمون سربلند بیرون آمد. منتقدان هم معتقدند او در بازیگردانی و حفظ ضرباهنگ فیلم، رشد محسوسی داشته است.
در کنار موفقیت گیشه، موج دوم دیده‌شدن احمدی از گفت‌وگوی جنجالی‌اش با علی ضیا رقم خورد؛ مصاحبه‌ای پر از لحظات احساسی، انتقادی، پرتنش و گاهی شوکه‌کننده. ویدیو‌های کوتاه آن در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد؛ از انتقاد تندش به محسن مخملباف تا توضیح درباره «بهبود» و چرایی غیبتش از فصل‌های جدید پایتخت. او تأکید کرد عشقش به نقش بهبود کم نشده، اما اختلافات متنی دلیل قطع همکاری بوده است. به‌نظر می‌رسد مسیر احمدی به سمت پشت دوربین جدی‌تر شده. خودش گفته کارگردانی درد دارد، اما عشق سینما او را وادار می‌کند باز هم بسازد. «آقای زالو» حالا یک گام مهم است؛ گامی که هم فروش داشته و هم بازخورد مردمی.
پیمان معادی؛ بازیگری که هر سال جهانی‌تر می‌شود
این هفته پیمان معادی یکی از پرخبرترین چهره‌های سینمایی بود؛ بازیگری که امسال هم پرکار بوده و هم پرحاشیه مثبت. تصاویر رونمایی کتاب «استادان بزرگ بازیگری» با ترجمه‌ای از معادی، با حضور چهره‌هایی، چون پارسا پیروزفر، محمد کارت و حسین پاکدل اولین موج توجه هفته بود. انتخاب او برای ترجمه این کتاب، به‌واسطه تسلطش بر زبان انگلیسی و شناخت عمیقش از سیستم بازیگری جهان، خبری مهم برای اهالی سینما بود.
اما اتفاق مهمتر، تیزر فیلم «آه چه روز‌های خوشی بود» اثر همایون غنی‌زاده بود؛ تیزری سیاه‌وسفید و متفاوت که با حضور معادی، علی نصیریان، گلشیفته فراهانی، نوید محمدزاده و شیرین نشاط حسابی سروصدا کرد. از طرفی تصویری تازه از حضور او در فیلم «بُن‌سای» علی بهراد نیز منتشر شد؛ فیلمی که با پریناز ایزدیار و ستاره پسیانی در شمال ایران در حال فیلم‌برداری است و به روز‌های پایانی رسیده است.
خبر مهمتر این هفته اینکه پیمان معادی عضو هیأت داوران جشنواره مراکش شد؛ آن هم در کنار آنیا تیلور-جوی، جنا اورتگا، جولیا دوکورنو و به ریاست بونگ جون-هو.
امسال یکی از پرکارترین سال‌های کاری پیمان معادی بوده است؛ سالی که دو فیلم «بی‌سروصدا» و «زن و بچه» را روی پرده داشت در دو پروژه تازه، «بالاتر از سیاهی» به کارگردانی احمد بهرامی و «آه چه روز‌های خوشی بود» به کارگردانی همایون غنی‌زاده، «بن‌سای» علی بهراد و فیلم آمریکایی «جرم‌شناسی ۱۰۱» که فوریه ۲۰۲۶ آماده می‌شود بازی کرد. با اینکه معمولاً پرکاری لزوماً مترادف کیفیت نیست و بسیاری از بازیگران به‌محض زیاد شدن تعداد پروژه‌ها، اسیر سری‌کاری و افت سطح می‌شوند، اما پیمان معادی از معدود استثنا‌هایی است که این قاعده را برهم زده است. همکاری‌های بین‌المللی او، حضورش در جشنواره‌های معتبر خارجی و انتخاب‌های حساب‌شده‌اش نشان می‌دهد که معادی حتی در پرشتاب‌ترین سال‌های کاری‌اش هم اجازه نمی‌دهد استاندارد حرفه‌ای‌اش فروبپاشد.
یوز؛ قهرمان کوچکِ گیشه بزرگ
این هفته سهم سینمای کودک از شور و هیاهوی سینما، نامی بود که کمتر کسی تصور می‌کرد چنین رکوردی بزند؛ «یوز» انیمیشنی از مرکز انیمیشن سوره و به کارگردانی رضا ارژنگی که حالا به چهره محبوب خانواده‌ها تبدیل شده است. فروش آن به اندازه‌ای بالا رفته که در کنار فیلم‌های اجتماعی و کمدی ایستاده و این اتفاق خود یک پیروزی بزرگ برای سینمای کودک است.
«یوز» با تکنیک سه‌بعدی، داستانی ماجراجویانه و ریتم‌دار روایت می‌کند: یوزی ایرانی که در نیویورک زندگی مجلل دارد، اما حس می‌کند از ریشه‌هایش دور شده. تصمیم می‌گیرد به ایران برگردد؛ سفری پرحادثه، بامزه و هویت‌محور. این انتخاب روایت، برای کودکان جذاب است و برای والدین معنا‌دار؛ بازگشت به هویت، ریشه و اصل.
صداپیشگی حامد عزیزی در نقش یوز یکی از نقاط قوت اثر است؛ صدایی که شخصیت را محبوب کودکان کرده. در کنار او نصرالله مدقالچی، ناصر ممدوح، رزیتا یاراحمدی، فرزاد حسنی و دیگران تیمی حرفهای را تشکیل داده‌اند.
«یوز» فقط یک انیمیشن پر فروش نیست؛ بازتابی از این واقعیت است که نسل امروز، اگر محصول باکیفیت ایرانی ببیند، آن را روی دست می‌برد. در روزگاری که نوجوانان غرق انیمیشن‌های خارجی‌اند، یوزی که از آمریکا برگشته تا هویت ایرانی‌اش را پس بگیرد، برایشان جذاب است؛ سفری که هم سرگرم‌کننده است و هم الهام‌بخش.
در اکران‌های مردمی، کودکان برای عکس گرفتن با «یوز» صف می‌کشند؛ یعنی شخصیت به دلشان نشسته و تبدیل شده به «چهره فرهنگی» این هفته.. موفقیت «یوز» شاید مقدمه‌ای باشد بر دوره‌ای تازه در سینمای کودک ایران؛ دوره‌ای که انیمیشن‌های داخلی نه فقط امکان رقابت، بلکه امکان پیشتازی دارند.
